El misterioso caso de Styles de Agatha Christie
La pulcritud de su atuendo era increíble; dudo que una herida de bala pudiera dolerle tanto como una mota de polvo.
|
El misterioso caso de Styles de Agatha Christie
La pulcritud de su atuendo era increíble; dudo que una herida de bala pudiera dolerle tanto como una mota de polvo.
|
Poirot infringe la ley de Agatha Christie
Muchos de los principios elementales de la vida han sido destrozados por la civilización, pero la maternidad no ha sufrido alteración alguna. Y el amor de una madre no admite parangón en este mundo. No conoce ley, ni piedad; se atreve a todo y aplasta cuanto se le opone.
|
Cianuro espumoso de Agatha Christie
La gente feliz fracasa porque se encuentra en tan buenas relaciones consigo misma, que le tiene sin cuidado todo lo demás.
|
|
Un crimen dormido de Agatha Christie
Entonces acostumbro recurrir a una regla de oro: no dar por cierto, a menos que pueda ser probado.
|
|
Las manzanas de Agatha Christie
A las personas se las mata para obtener alguna ganancia, o por miedo o amor. |
Las manzanas de Agatha Christie
Es que en la actualidad casi todos los delitos y crímenes son obra de jóvenes, personas que no saben nuy bien lo que hacen, que buscan venganzas ridículas, que tienen un institinto primitivo para la destrucción. |
Un cadàver a la biblioteca de Agatha Christie
El telèfon de Miss Marple va sonar mentre s’estava vestint. El soroll la sobresaltà una mica. No era una hora usual perquè truquessin per telèfon. Tenia una vida tan tranquil·la i ordenada, que una trucada imprevista es convertia en un doll de conjectures plenes de possibilitats. «Caram», es va dir Miss Marple esguardant, perplexa, aquell estri excitat. «M’agradaria saber qui pot ser». De nou a dos quarts de deu era l’hora acceptada al poble per telefonar als veïns. |
Telón de Agatha Christie
Por un momento, miré de nuevo a Poirot desconcertado, pero después reaccioné. -No, no se cometerá. Usted lo evitará. Poirot me dirigió una mirada afectuosa. -Mi fiel amigo, cuánto aprecio su fe en mí. Tout de même, no estoy muy seguro de que esté justificada en este caso. -Tonterías. Por supuesto que podrá evitarlo. -Reflexione un minuto, Hastings - replicó Poirot con voz grave -. Sí, se puede atrapar a un asesino. Pero, ¿cómo se hace para impedir un asesinato? |
El asesinato de Roger Ackroyd de Agatha Christie
Compréndanme bien: quiero llegar a la verdad. Ésta, por fea que sea en sí, es siempre curiosa y siempre resulta hermosa para el que la busca con afán.
|
El asesinato de Roger Ackroyd de Agatha Christie
Pero no esté demasiado seguro de que estas cosas inertes —tocó ligeramente la estantería al hablar— permanezcan siempre mudas. A veces me hablan: las sillas, las mesas, me envían su mensaje
|
El pudding de Navidad de Agatha Christie
Poirot se estremeció de nuevo. La idea de una casa solariega inglesa del siglo XIV le producía espanto. Lo había pasado muy mal en las históricas casas solariegas inglesas. Miró complacido su piso moderno y confortable, provisto de radiadores y de los últimos inventos destinados a evitar la menor corriente de aire. - En invierno - manifestó - nunca salgo de Londres |
Los relojes de Agatha Christie
La puerta del número 19 se abrió y una muchacha salió corriendo con la velocidad de una bomba volante. El parecido era realzado por el chillido que acompañaba su avance. Era un alarido agudo, singularmente inhumano. La joven cruzó la verja y chocó contra mí con tal violencia que casi me derribó al suelo. No fue sólo un tropezón. La chica se aferró a mí, se aferró con auténtica desesperación.
|
Asesinato en Bardsley Mews de Agatha Christie
Ahora sonríe. Está pensando lo ingeniosos que somos todos nosotros. Y en realidad lo somos... como los niños. Pretendiendo que la vida es real y que tiene importancia... La vida es, solamente una de las Grandes Ilusiones.
|
Asesinato en Bardsley Mews de Agatha Christie
-¿Entonces fue un crimen? -Sí -replicó Poirot-. Fue un crimen. La destrucción voluntaria de un ser humano por otro ser humano. |
El templete de Nasse House de Agatha Christie
Mrs Oliver se llevó las manos a la cabeza. Estaba a punto de pasárselas frenéticamente por el pelo on su gesto familiar, cuando recordó lo intrincado del nuevo peinado. En su lugar, se desahogó tirándose de los lóbulos de las orejas. -¡Debo de ser una estúpida! - se dolió -. Pero creo que algo anda mal. |
Autobiografía de Agatha Christie
Es una reacción curiosa, pero sólo cuando uno ve a las persona en una situación ridícula se da cuenta de lo mucho que las quiere. la pasión es más fácil de asegurar.
|
La casa torcida de Agatha Christie
La mayoría de la gente no puede ser extravagante porque debe ganarse la vida.
|
Diez negritos de Agatha Christie
Lentamente anduvieron por el acantilado. El sol descendía hacia su ocaso y su luz tomaba suaves tonalidades y les envolvía en su manto dorado.
|
¿Cuántas novelas policíacas publicó Agatha Christie?