Es un autor que no conocía y que he disfrutado con la historia seguiré leyendo las otras dos novelas que tiene.
|
Es un autor que no conocía y que he disfrutado con la historia seguiré leyendo las otras dos novelas que tiene.
|
[GAL] Despois de ler Un lume azul recoñezo que coller de novo un libro de Pedro Feijóo impoñíame bastante respecto, porque o listón estaba moi alto. Pero á vez, como gozara tanto desa lectura, precisaba saber se o resto da obra deste autor tamén era do meu agrado. En Os fillos do mar coñecemos a Simón, un arquitecto de Vigo ao que unha das familias máis acaudaladas da cidade lle fai un encargo, canto menos, curioso. Porén, pouco pode facer Simón, xa que ao pouco de comezar o seu traballo a señora que o contratou aparece morta en estrañas circunstancias. A partir de aquí adentrámonos nunha pescuda da verdade por parte de Simón e da familia de dita muller. Neste camiño atoparémonos con algunha lección sobre a batalla de Rande, ademais dalgunhas pinceladas sobre o naz*smo , a Guerra Civil e o narcotráf*co, e tocando a parte máis humana das protagonistas, evidenciando os seus sentimentos en todo momento pero sen caer na cursilería. En parte misteriosa, en parte histórica, esta novela foi o broche final perfecto para o meu verán. Tardei unhas 60-70 páxinas en engancharme, pero pesar da súa extensión (pouco máis de 400 páxinas) as follas voan entre as mans unha vez comeza a acción, incluso nas partes máis densas nas que se narran feitos históricos. Os feitos están narrados con precisión pero sen ser abrumadores e a sucesión de acontecementos é bastante rápida, o que fai que non perdas o fío en ningún momento. Xa sabedes que a novela negra é a miña debilidade, pero a verdade é que a novela histórica, aínda que nos últimos tempos a teño medio abandonada, é un xénero co que gozo moitísimo tamén. A mestura de ambas vertentes nesta novela pareceume un acerto absoluto. Definitivamente continuarei afondando na obra deste autor, porque consegue que non me queira separar dos seus libros. [CAS] Después de leer Un lume azul reconozco que coger de nuevo un libro de Pedro Feijóo me imponía bastante respeto, porque el listón estaba muy alto. Pero a la vez, como disfrutara tanto de esa lectura, necesitaba saber si el resto de la obra de este autor también era de mi agrado. En Os fillos do mar conocemos a Simón, un arquitecto de Vigo al que una de las familias más acaudaladas de la ciudad le hace un encargo, cuanto menos, curioso. No obstante, poco puede hacer Simón, ya que al poco de comenzar su trabajo la señora que lo contrató aparece muerta en extrañas circunstancias. A partir de aquí nos adentramos en una búsqueda de la verdad por parte de Simón y de la familia de dicha mujer. En este camino nos encontraremos con alguna lección sobre la batalla de Rande, además de algunas pinceladas sobre el naz*smo , la Guerra Civil y el narcotráf*co, y tocando la parte más humana de las protagonistas, evidenciando sus sentimientos en todo momento pero sin caer en la cursilería. En parte misteriosa, en parte histórica, esta novela fue el broche final perfecto para mi verano. Tardé unas 60-70 páginas en engancharme, pero a pesar de su extensión (poco más de 400 páginas) las hojas vuelan entre las manos una vez comienza la acción, incluso en las partes más densas en las que se narran hechos históricos. Los hechos están narrados con precisión pero sin ser abrumadores y la sucesión de acontecimientos es bastante rápida, lo que hace que no pierdas el hilo en ningún momento. Ya sabéis que la novela negra es mi debilidad, pero a verdade es que la novela histórica, aunque en los últimos tiempos la tengo medio abandonada, es un género con el que gozo muchísimo también. La mezcla de ambas vertientes en esta novela me pareció un acierto absoluto. Definitivamente continuaré profundizando en la obra de este autor, porque consigue que no me quiera separar de sus libros. + Leer más |
“La idea de Troia nació observando los cargueros que entraban y salían del puerto de Vigo. Eneas concibió la posibilidad de una empresa de transportes marítimos, con base en el puerto de la ciudad, que uniese de modo permanente el continente americano con el europeo, entrando América en Europa por Vigo mediante una serie de líneas regulares con origen y destino en su nueva ciudad” ~ Los hijos del mar de Pedro Feijoo. Novela ambientada en Vigo y ya solo por eso merece la pena leerla. Simon es un joven arquitecto a quien un día la dueña de una importante mansión en Canido llama para un proyecto en una zona del jardín. Desde ese primer momento, Simon se pregunta por qué ha sido elegido él cuando la familia dispone de reputación y dinero suficiente como para contratar a un arquitecto de mayor prestigio. Sin embargo, lo más sorprendente es que la dama fallece y nombra a Simon uno de sus herederos. A partir de ese momento nos vemos envueltos en la búsqueda de las razones que han llevado a semejante decisión y emprendemos un viaje por la ría de Vigo y por su historia. Ni que decir que me ha gustado bastante la historia. Estar ambientada en Vigo es un plus, lo reconozco, pero es que además la historia con ese trasfondo marino me ha atrapado. El libro está narrado en dos tiempos: presente y el pasado de la familia y se estructura en cuatro partes que se van uniendo entre si hasta cerrar la historia. El único pero que le pongo es que a veces me ha parecido un poco repetitivo pero por lo demás me lo he pasado bastante bien. + Leer más |
Esta novela comienza con un trabajo arquitectónico en el que se descubre un misterio, Simón es un arquitecto mediocre que sobrevive como puede. Un día le llega un encargo interesante, no por el encargo en si, sino por la persona que lo llama. La familia que lo llama es una de las más importantes de la ciudad de Vigo, el encargo es arreglar una fuente estanque en la finca de la Casa Grande. Una vez levantadas las piedras que forman la fuente, descubren una gruta y en ella hay una caja. Tras la muerte de la dueña de la Casa Grande, Simón es llamado cuando el testamento es leído, ahí es donde conoce a Mariña, la hija, y a Ascano, su hermano, líder de la mafia local que está siendo investigado por la policía. En ese momento, Simón tambien descubre que esconde la caja que encontró en la gruta, dos monedas de oro. A partir de ese momento, el se hace cercano a Mariña, lo que le permite descubrir cuales son sus inquietudes, porque su madre le dejó esa moneda y porqué Simón tiene una lista cifrada. Es el momento en el que comienzan a interesarse por el pasado de la moneda cuando todo comienza a complicarse de mala manera, con la apareición de matones, un anticuario anciano que tiene mucho que contar, un habitante de la Illa de Ons, mar, lanchas e historia. La historia comienza lenta, presentándonos a un Simón poco decidido y mediocre en todos los aspectos, poco a poco se van encontrando con los otros personajes y se va creando la historia lentamente. Luego podemos ver la evolución de los personajes, como comienzan a ver las cosas de forma distinta pero sin perder su esencia y evolucionando poco a poco. Al llegar sobre la mitad del libro, la novela toma más velocidad, la forma de estar todo narrado o gran parte desde el punto de vista de Simón, con su humor acido y la ironía cómica que rodea a los personajes hacen que te saquen alguna sonrisa. Como dije antes, es una novela que comienza despacio pero que a medida que avanzas va ganando ritmo y buenos momentos que te dejan un recuerdo agradable sobre la lectura. + Leer más |
Simón es un arquitecto vigués de poco renombre, tirando a ser mediocre; pero recibe una extraña llamada de una dama de la alta sociedad para que le haga una de reconstrucción de una fuente del pazo dónde reside. Debajo de esta fuente encuentran una caja de madera, pero este descubrimento junto con la muerte inesperada de la señora le va a cambiar la vida. Hereda una carta, la cual estaba dentro de la caja misteriosa, que no entiende su significado, ta que es una lista de números, abreviaturas y mimbres. Con la ayuda de Mariña, hija de la fallecida, intenta descubrir los qué significa esa lista y así también conocer como era él difunto padre de Mariña, ya qué solo conoce las notícias de sus amistades con él régimen franquista. Os recomiendo leer esta novela, en ella encontrarás aventuras, intriga e incluso humor. Y si eres de Vigo la disfrutarás más, ya que recorre todas las zonas más importantes de la ciudad. También recomiendo que se lea en gallego , siempre que se pueda lo mejor es que se lea la novela en su idioma original. + Leer más |
Con esta novela, Pedro Feijoó, nos trae una serie de despropósitos y comedia llena de retranca. Dante Odeon es un agente artístico un tanto especial, roza más ser estafador que agente, y las personas a las que representa son más bien poco validas para el trabajo. La historia comienza con Dante atendiendo la petición de su vecina para que busque a su hijo, que es un bueno para nada, pero que lleva un tiempo sin aparecer por casa. Por el doble sentido de las palabras, Dante acepta el trabajo a cambio de una retribución en especias, y allá se va a buscar al muchacho por todo Vigo. Una vez que lo encuentra con un grupo de personas tan buenas e inteligentes como el propio muchacho, Dante termina dándoles una idea errónea de lo que necesitan. Así que estos personajes se van a Barcelona a realizar el robo del siglo, en el que Dante se ve envuelto sin querer. Está cargado de retranca y sorna. Con referencias a lugares y personas que marcaron generaciones, lo digo por lo de Bernardo que yo conocía la canción pero no recuerdo nada de la persona. Es una historia muy especial. Por más de un momento pensé que estaba viendo una versión de Platos Combinados, ya que este libro está lleno de despropósitos con los que hay que reírse o reírse. Las escenas se suceden entre Vigo, lugar del que no habla demasiado bien si te paras a pensarlo, y Barcelona. Con un elenco de personajes bastante grande en el que todos tienen su momento importante en la historia y su relevancia para que todo salga como se ha planeado. Odeon es el narrador de la historia y nos la va contando él más o menos al tiempo que surgen las cosas. Es un personaje que me exaspera bastante, no tanto por rozar el ser estafador sino por su frase estrella “deixame que te expoña un argumento”(déjame que te exponga un argumento). El resto de personajes que lo rodean no son mucho mejores, pero que poco a poco les vas cogiendo cariño e incluso dan más de una sorpresa. La novela es entretenida y se lleva muy bien, aunque por momentos se hace un poquito pesada, porque no ves por donde va a tirar y si al final se conseguirá o no el objetivo. No sé como harán para traducir cosas tan gallegas en su versión en español, tengo mucha curiosidad, pero me imagino que perderá parte de su encanto ya que el gallego es muy rico en determinado tipo de léxico… Enlace: https://elmundodeavallerei.w.. + Leer más |
Pues he pasado unos ratos muy entretenidos con este libro y ha sido una grata sorpresa. Muy original esa analogía con La divina comedia, muy bien escrito (y por eso me ha extrañado ver una falta tremenda de ortografía en él) y divertido. Qué gran elenco de personajes, me ha parecido una trama al estilo de Ocean's Eleven pero con personajes al mas puro estilo Torrente. |
Una historia con un tema muy actual, aunque, ¿cuando no lo es? Venganzas , política, crímenes.... Te mantiene queriendo seguir leyendo ,adictiva. Una novela negra que no me sorprende nada todo lo que puede llegar a pasar, temor si pero tal y como está el mundo. Desde luego te hace pensar y te entristece pensar que hay gente así. Está ambientado en Galicia y eso me encanta,pasa por muchas de la localidades que conozco. Está la parte política pero también la otra la de la gente normal de la calle, funcionarios, periodistas,etc.. Sipnosis editorial; Marosa Vega, una talentosa y hábil periodista que fue despedida por su inquebrantable compromiso con la verdad, acepta un encargo muy especial de un antiguo compañero. Salva Lamas le pide ayuda para destapar un caso de corrupción política que afecta al presidente de la Xunta de Galicia y que está dejando un reguero de víctimas. Constructores, banqueros, abogados, altos cargos políticos, directivos de medios de comunicación... Todos tienen participación y obtienen beneficios de la administración pública, «la verdadera máquina», como ellos mismos la llaman. Su ambición es absolutamente desmedida y son capaces de cualquier cosa, por terrible, violenta y destructiva que sea, con tal de conseguir lo que les corresponde por su colaboración en favor del partido político en el poder + Leer más |
Un entramado de corrupción política, mezclado con escenas fuertes, una trama compleja como sus personajes y las relaciones entre ellos. Cuando la terminas entiendes que hay mucho de real en este libro, paralelismos y asco de la situación que nos rodea. Una historia para leer despacito, tiene mucha información, muchos personajes y una trama que se cuece a fuego lento. Escenas fuertes la acompañan. Una mezcla de poder, corrupción, clandestinidad y codicia humana. Una novela tiene que llegarte para poder disfrutarla, y aunque tiene muchas cosas buenas, no ha sido para mí. Me ha costado leerla en muchos capítulos, más que nada porque el tema de entramados políticos no suele llamarme mucho la atención. Aun así si te gusta este género, es un libro que se puede disfrutar mucho, ya que se nota la calidad del autor. |
Este es el primer libro que leo del autor, quizás no haya sido el más adecuado ya que trata un tema del cual no soy muy fan: trama política y todos los tejemanejes de poder. Lo primero que tengo que decir es que te lees la sinopsis y dices: le falta algo porque Marosa Vega no sale hasta bien comenzado el libro, 50%? No estoy muy de acuerdo con esta sinopsis porque te crea unas expectativas que no cuadran con el libro. El libro es pura trama política, corrupción, amiguísmos y negocios sucios. Cuando empecé a leerlo, a punto estuve de dejarlo ya que es un tema que no me llama ni me gusta, pero le di una oportunidad. Me costó entrar en materia y ver qué pasaba. Quién era el bueno, el malo, el más malo, etc... Tramas complejas, relaciones complejas, y cuesta seguirlo y ver quién es quién. Creo que el autor ha hecho un buen trabajo imaginando la trama. Millones, amistades peligrosas, etc.. A partir del 50%, el libro es más ágil y pesa menos. ¿Lo recomendaría? Creo que no. Es un tema que tiene gustar o al menos tienes que sentir curiosidad... + Leer más |
Se trata de una novela sobre corrupción en la que los hilos los mueven personas muy poderosas: empresarios, banqueros, políticos,...ya os podéis hacer una idea de qué va esta historia. Personajes sin escrúpulos que están dispuestos a todo con tal de no perder ni un ápice de poder. Veamos lo que me ha parecido. Este tipo de historias no me terminan de gustar. Me pierdo fácilmente entre los entresijos de unas decisiones que normalmente no llego a entender. Soy así de simple, qué le voy a hacer. Así que me costó entrar en la novela y llegué a pensar que no era para mí y que no pasaba nada si la abandonaba. Pero algo en ella me animaba a seguir, me iba arrastrando y al final terminé enganchada sin remedio. Y es que la historia te atrapa. Y te atrapa también la manera de narrar de Pedro Feijoo, autor del que ya había leído un par de novelas anteriores. Tras una primera parte un tanto farragosa para mí como ya os he dicho, de pronto empezaron a salir hilos de los que ir tirando y me vi queriendo desenredar el ovillo a toda velocidad. Y he disfrutado con el juego. Y para terminar de atar cabos un epílogo magistral. Un final que pone la guinda a toda esta trama de corrupción y de hechos deplorables. Un final a la altura. Vamos, una lectura que recomiendo sin lugar a dudas por todo lo que te hace sentir y porque habrá personajes que te van a robar el corazón. (Y otros con los que blasfemarás). ¿Se atreverá alguien a contar la verdad? + Leer más |
Título: Nadie contará la verdad Autor: Pedro Feijoo Estoy indignada, la realidad supera a la ficción y he encontrado demasiados paralelismos entre la novela (¿o debería llamarlo crónica?) y la vida política de este nuestro querido país, y no se si me da más vergüenza que miedo o al revés. Ojalá todo fuese fruto de la imaginación del autor, pero todo recuerda tanto a cierto partido mayoritario en Galicia y al primo segundo del escritor que me ha provocado náuseas, definitivamente la política de este país está podrida y hay que tirarla a la basura y poner una nueva. ¡Ojo! Que porque está ambientada en Galicia, que si la trasladas a Andalucía o a Catalunya es el mismo perro pero con distinto color de collar. El único objetivo de nuestros políticos es llenar su bolsillo y el de sus amiguitos/familiares con concesiones, carguitos, comisiones y demás, los ciudadanos de su país les importamos un mojón. Pros: confirmar que la información es poder, aunque ya lo sospechaba. Contras: la política en su conjunto y la ambición desmedida de la gentuza que mueve nuestros hilos. Valoración: 3/5 (me he atragantado con tanto realismo) Sinopsis: Marosa Vega, una talentosa y hábil periodista que fue despedida por su inquebrantable compromiso con la verdad, acepta un encargo muy especial de un antiguo compañero. Salva Lamas le pide ayuda para destapar un caso de corrupción política que afecta al presidente de la Xunta de Galicia y que está dejando un reguero de víctimas. Constructores, banqueros, abogados, altos cargos políticos, directivos de medios de comunicación... Todos tienen participación y obtienen beneficios de la administración pública, «la verdadera máquina», como ellos mismos la llaman. Su ambición es absolutamente desmedida y son capaces de cualquier cosa, por terrible, violenta y destructiva que sea, con tal de conseguir lo que les corresponde por su colaboración en favor del partido político en el poder. ¿Ganarán una vez más y como siempre los poderosos o hay alguna posibilidad de que esta vez alguien consiga desenmascararles? #megustaleer #ponunlibroentuvida #ponunthrillerentuvida #thrillermadeinSpain @lalectorainfinita @edicionesb_es @pedrofeijoo + Leer más |
“Al fin y al cabo, este ha sido siempre el país del pícaro que roba el queso del ciego”. No suelo leer novelas con tramas políticas porque me aburren, pero no me podía resistir a lo nuevo de Pedro, un autor que me fidelizó como lectora con Un fuego azul (si no lo habéis leído, ya estáis tardando). Siendo sincera, al principio me costó entrar en la trama porque es vasto el friso de personajes y estaba más desorientada que un pulpo en el desierto, pero conforme fui descubriendo el papel que desempeñan, todo se hizo más fluido. La vida de una serie de personas está a punto de cambiar, la desgracia se va a cebar con ellas por un gesto tan sencillo como absurdo: el aplauso de una multitud. ¿Qué han hecho? ¿A quién han contrariado? Esta es, a grandes rasgos, la premisa de una novela ambientada en la comunidad de Galicia durante el otoño de 2023. Una historia donde la corrupción inherente al poder, sus múltiples tentáculos y sus consecuencias, es el tema principal sobre el que pivota su argumento. Un noir en el que vais a reconocer a más de un personaje real de la escena social y política de nuestro país. Una corrupción generalizada que mancha a todos los estamentos de la sociedad: altos cargos políticos, medios de comunicación, empresarios, banqueros, jueces, industriales, presidentes de grupos editoriales, policías, etc. En realidad, muy pocos se salvan, pero llevamos décadas viendo algo parecido en España y el resto del mundo, porque el poder corrompe y la avaricia nunca se jubila. Con un estilo muy personal, frases con mucha enjundia, una serie de escenas extremadamente violentas y un vasto crisol de personajes, la mayoría de ellos corruptos y sin escrúpulos, otros gente honrada, Pedro Feijoo ha elaborado una novela de entretenida lectura que dejará poso en el lector al tratar temas que por desgracia son de rabiosa actualidad y dan pie a la reflexión. No se si resulta evidente que he disfrutado de su lectura. Ya solo me queda decir una cosa: Pedro, meu amigo, te has superado. Enlace: https://www.instagram.com/p/.. + Leer más |
Un viejo abogado y político acaba de fallecer. Se ha pegado un tiro a pesar de que nada casa menos con su personalidad. Fue un hombre muy influyente en la vida, la sociedad, la economía y la política gallega y su muerte va a poner en marcha un mecanismo en el que se verán los trapos sucios de una clase política y económica que más corrupta no puede ser. En el punto de la historia su hijo, también abogado y también corrupto. Y dos periodistas: un viejo periodista de Local y una freelance que no se casa con nadie. Esta novela es bastante diferente a las otras que he leído de Feijóo. Las otras eran más convencionales por decirlo de alguna manera: novelas negras, de intriga, thrillers, de fácil lectura, muy amenas y muy entretenidas. Esta es más compleja, más difícil de entender al principio y la temática es más profunda y más realista. Y más aterradora. Sí, porque ¿qué posibilidades hay de que nos encontremos con un asesino en serie que mata a sus víctimas siguiendo el patrón de una canción, de un poema o de una obra de arte? No muchas, la verdad. Son historias que quedan muy bien literariamente hablando pero que poco tienen que ver con la realidad (por suerte). La respuesta cambia si lo que pregunto es ¿qué probabilidades hay de que nos encontremos con un político corrupto? Mi respuesta, a la gallega, sería otra pregunta: ¿hay alguno que no lo sea? Esto es lo que plantea la novela: una trama de corrupción al más alto nivel: político, económico y social. Comisiones, concesiones públicas infladas, compra de voluntades… ¿os suena de algo? Si queréis que os diga la verdad, la novela da miedo por lo real que parece. Que sí, que ya sabemos todos lo que hay en nuestro país, pero verlo ahí negro sobre blanco en una trama ficticia que parece de lo más real, pues da yuyu no lo voy a negar. Es una trama con una cierta intriga aunque al final lo de menos es ¿quién? Porque ahí arriba todos son iguales, da igual que sean de izquierda o de derecha, lo importante es tener cada día más (dinero, poder) y para eso nos ponemos en el bando que haga falta y compramos lo que y a quien haga falta. Y utilizamos los medios necesarios, por supuesto. Como he dicho un poco más arriba, la trama es un tanto compleja. Al principio anduve un poco perdida: hay muchos personajes y no están desarrollados con profundidad. Tampoco se ve desde un primer momento por donde van a ir los tiros. Poco a poco me fui haciendo con la historia y disfrutándola a tope. Es cierto que me ha gustado menos que las otras novelas del autor que he leído pero aún así la he llegado a disfrutarla mucho. Aunque me ha dejado una cierta sensación de desazón, de lo rebaño que somos, de que siempre pagamos los mismos independientemente de quién esté arriba, de que hacen con nosotros lo que quieren y no lo impedimos, que mueven voluntades a través de los medios de comunicación que también son suyos. En fin, que todo esto es un desastre. Sin duda, es una novela para reflexionar y para darnos cuenta de lo que hay. Que sí, que ya lo sabemos (tampoco se esconden tanto) pero hay que ser conscientes y, como mínimo, hacer lo único que no pueden evitar: que pensemos por nosotros mismos. Conclusión final “Nadie contará la verdad” es un thriller oscuro y complejo sobre la cúpula del poder. Esa cúpula escondida que, sin embargo, es la que mueve los hilos. Real como la vida misma y muy interesante. Enlace: https://librosquehayqueleer-.. + Leer más |
“El problema es que quien hace negocios con ladrones se expone a que le roben la cartera, y eso es justamente lo que pasa” – Nadie te contará la verdad de Pedro Feijó. Menudo librazo se ha marcado Pedro Feijó. Reconozco que me lo he pasado pipa y eso que si os cuanto la trama general muchas vais a decir que no, que no es vuestro estilo de thriller, como tampoco sería el mío y mira tú por dónde. La historia se contextualiza en Galicia en noviembre de 2023, sí, ahora, y parte de la muerte de Alvaro Novoa, un político implicado en varias tramas de esas de sobornos, abusos, chanchullos y bla, bla, bla…, todo por el poder. “Ese ha sido siempre su negocio”. Esa sería la parte que no nos gustaría a ninguna porque estamos hartas de que sean ciertas. Que si nuevos hospitales, que si campañas de comunicación multimillonarias, que si servicios contratados por el sistema público… En fin. Sin embargo, la otra parte de la trama recae sobre personas normales y corrientes, gente de la calle: periodistas que quieren hacer su trabajo lo mejor posible; funcionarios y secretarias que están en contra de estos tejemanejes y quieren visibilizarlos. Esta es la parte que más gusta y es la que lleva más peso en la historia. De ahí que me haya gustado tanto. Un plus que el libro esté ambientado en Galicia, entre Santiago de Compostela y Vigo, pasando por Sanxenxo donde veranean ciertos políticos. Pasear por zonas que conozco, tapear o tomar una caña en locales emblemáticos e incluso conocer a alguno de los periodistas a los que Feijó les ha hecho un guiño en el libro, para mi es un punto más a tener en cuenta. Si estás pensando en descartarlo por ser un libro con una trama política, error. Ya te lo dice el propio autor en voz de un personaje: “¿Te acuerdas de todas esas historias sobre el Área 51? (…) Pues, amigo, esto es mucho mejor”. Y realmente he cerrado el libro con el gustazo de haberlo disfrutado, de principio a fin. Y si no os apetece este, no dejéis de leer al autor. Os gustará seguro y acabareis en este, fijo 😉. + Leer más |
Con "Nadie contará la verdad" Pedro Feijoo nos trae una novela negra, con una trama brutal e inquietante que aborda con gran osadía a corrupción política y la insacíable sed de poder y ambición de unos pocos que sin ningún escrúpulo harán lo que sea necesario para mantenerse y apoderarse de lo que consideran que es suyo. Ya desde las tres primeras páginas de la novela he sentido que me iba a encontrar con una trama que no me iba a dejar indiferente, y así ha sido. A caballo entre Santíago de Compostela y Vigo, haremos un percorrido por las cloacas del poder y de la corrupción cuyos tentáculos veremos que llegan a todos los estamentos de la sociedad, no queda nada donde no le hayan echado las uñas. Muchas cosas nos sonarán muy conocidas. Son Ellos, los que manejan los hilos de nuestras vidas. Esta es una novela de personajes inquietantes, sin escrúpulos, que esconden muchos secretos y con mucho poder pero también hay lugar para quien luchan contracorriente aunque el precio a pagar sea demasiado caro incluso jugándose la propia vida. Salir indemne de todo esto no es nada fácil. Todos los elementos que esperas encontrar en una novela de estas características las tienes aquí, desde pistas ocultas, personajes misteriosos, persecuciones y muchos giros; supo mantenerme el alma en vilo hasta el mismo final. Y que final. Ese epílogo me ha dejado impactada. + Leer más |
No sé si la intención de Pedro Feijoo cuando empezó a imaginar el argumento de “Ningúen contará a verdade” (“Nadie contará la verdad” Ediciones B) era provocar horror y espanto en el lector, pero sin duda, miedo, pavor, horror o angustia son algunos de las sensaciones que despierta la lectura de este libro y rabia, mucha rabia, la impresión de estar siendo manipulados a todos los niveles y una sensación de impotencia tremenda. Con leer la sinopsis de la novela, ya os podéis imaginar el tipo de historia que nos vamos a encontrar, pues ya os avanzo que todavía es peor que lo peor que estéis imaginando. Mientras leía iba sintiendo tanto asco por los personajes que transitan estas páginas, que he ido dosificando la lectura de la novela como nunca lo había hecho con un libro de Pedro. La historia de esta novela me ha revuelto tanto por dentro que mientras avanzaba no tenía nada claro si me estaba gustando o no, pero es obvio que si ha conseguido provocarme tantas sensaciones, aunque no sean las más agradables, es porque (y eso es innegable) hay un gran trabajo detrás por parte de su autor, sin embargo confieso que me costó mucho entrar en ella, aunque es posible que eso tenga más que ver conmigo que con la novela en sí. Normalmente huyo de cualquier argumento literario que tenga un fondo político, pero Pedro Feijoo es un autor que me gusta tanto que voy a ciegas con sus libros y la verdad es que me llevé una sorpresa cuando leí lo de "corrupción" o "partido político" en la sinopsis, pero tenía que confiar, aunque ya os digo que no se va a convertir en mi novela favorita del autor, ya que de momento ese lugar lo sigue ocupando “Un fuego azul”. Y aunque, literariamente hablando, todo lo que huela a política seguirá siendo un tema al que no me asomaré, que ya tiene una bastante con la realidad del día a día acabando asqueada después de ver cualquier telediario y escuchar a los políticos que nos gobiernan y a los que no nos gobiernan también, no me arrepiento de haberlo leído. Como os decía me costó entrar en la novela. Hasta que no llegué a la segunda de las tres partes en que se divide el libro, no acabé de meterme de lleno en la historia y eso son muchas páginas (más de la mitad de la novela). Muchos personajes, muchos trapicheos, muchos secretos, muchas conversaciones sobreentendidas pero nada claras, mucha manipulación, mucha sangre fría, pocos escrúpulos y algún que otro cadáver. Sin embargo en la segunda parte la cosa ya va cogiendo otro cariz. Es ahí donde aparece Marosa, la periodista que menciona la sinopsis, una mujer valiente y defensora de la verdad que se meterá de lleno en una investigación a pesar del peligro que eso pueda suponer para ella misma. Marosa acabará contando con la ayuda de otro personaje muy implicado también en la historia y entre los dos intentarán destapar un entramado de corrupción que no imaginan a qué nivel va a llegar. Desde luego si queréis una novela de rabiosa actualidad, esta es una muy buena propuesta, incluso seréis capaces de reconocer algún caso de corrupción real entre los casos que aquí encontraréis. Estoy convencida de que es un libro que es imposible que te deje indiferente, más bien todo lo contrario. Personalmente ha habido un par de capítulos que me han dejado impactada, uno por el miedo que llega a provocar y que transcurre en el puente de Rande y otro el final, que realmente ha llegado a emocionarme como no esperaba con este libro. Por otro lado, me he llevado un bofetón tremendo con un personaje y sin embargo… ¿de qué me extraño? Jamás entenderé esa obsesión por el poder, por amasar más de lo que podrás gastar en una vida, por eliminar sin remordimientos cualquier cosa o persona que se ponga por delante, esa falta de vergüenza, esa desfachatez, esa prepotencia que da el dinero, y el doblegar al más débil, ese sentirse superior a cualquiera... de verdad, ¡qué asco! Tengo claro que la historia tiene una base real de la que todos somos más que conscientes, no sé si está llevada hasta un límite “exagerado”, pero yo ya me creo más estas cosas que las disculpas o explicaciones que cualquier político suelte por la boca. La verdad es que aunque no las tenía todas conmigo, me ha vuelto a ganar el estilo directo de Pedro, su forma de escribir, su capacidad para dejarte sin aliento en más de un momento y de provocar tantas sensaciones. Creo sinceramente que es una novela valiente y me encantaría ver la cara de más de un político (o empresarios varios) ponerse roja como la grana mientras la lee y se ve reflejado en cualquiera de los muchos sinvergüenzas que por aquí pululan. En fin, que me he cabreado mucho con esta novela Pedro, pero ¡caray!… Gracias por escribirla. Enlace: https://bitacorademislectura.. + Leer más |
Thriller fuerte, fuerte, últimamente los estoy encadenando. Nuevamente recomendación de un amigo acertada. Me ha gustado mucho, esta claramente dividido en dos partes, descubrir quien es el asesino, y ya sabemos quien es el asesino, y no sabría decir cual me ha gustado mas, quizas gana la segunda por contarnos el pasado de cierto personaje. No es un libro del que se pueda contar mucho sin caer en el spoiler Historia potente, personajes fuertes con muchos grises y negros, que te hacen plantear una pregunta claro, ¿quien quieres que gane? Muy bien escrito, muy bien ambientado,con ritmo, buen inicio y buen final Muy recomendable El narrador del audiolibro Julio Lorenzo fantástico |
"Llega un momento en el que no importa cuánto lo intentes, los gritos dejan de salir. Porque, por más que tú lo necesites, ellos saben que gritar no servirá de nada" Voy a empezar esta pequeña reseña diciendo que me lo he leído en menos de un día 😅 (Si, creedme, si empiezas tienes que acabarlo). La increíble forma de escribir de Pedro Feijoo...da igual la historia que haya detrás, da igual la trama, la manera en la que está escrito este libro simplemente te atrapa. (Por supuesto, ahora ya me estoy haciendo un listado con toda su obra publicada 😬). Una historia muy cruda, pero cruda de verdad. Yo soy de estómago fuerte, y lo fui durante la primera parte del libro. Después digamos que...hay escenas que no creo que nadie pueda olvidar después de leerlas. Todos los personajes, excelentes. La forma en la que el autor te engaña, te mete imágenes oscuras en la cabeza para distraerte de la verdad, porque lo que hay detrás, eso sí que es oscuro. Lo único que puedo añadir a esto, porque no quiero desvelar absolutamente nada de la trama, es que ha sido uno de los libros que más me ha impactado y gustado hasta la fecha, y de echo ya lo tengo en lo alto del podio con los favoritos de este 2023. + Leer más |
Un Fuego Azul Pedro Feijóo Hay cosas inimaginables en esta vida, pues no estan a nuestro alcance, pero existen. La maldad ronda el mundo y se posa en personas que por sus debilidades la alojan facilmente creyendo que hacen lo correcto. Este es un libro fuerte, doloroso desde que empieza , pues hay una serie de torturas y crimenes que al principio me hicieron pensar muchas cosas y enloqueci de rabia ante lo que yo creia injusto. Pero cuando lei más , ya no sabia si era injusto o si lo merecían y hasta que punto valia la pena. Seres dañados, muertos en vida que hacen de su venganza el unico camino de sus pateticas vidas. Porque otros iguales o peores que ellos los volvieron juguetes de sus miserias. Una novela negra, donde el autor hace encoger el corazón y la verdad llega uno a odiarlos porque se llevan en su camino maltrecho seres inocentes . Es una historia que no me esperaba . Pues nunca pude justificar todo lo que paso alli. Ni pensar que los protagonistas eran asi por todo lo que habian vivido. Simplemente es inaceptable. Felicitaciones al autor porque mantiene en vilo al lector todo el tiempo. + Leer más |
Gregorio Samsa es un ...