InicioMis librosAñadir libros
Descubrir
LibrosAutoresLectoresCríticasCitasListasTest
>

Crítica de Beavazquez_


Beavazquez_
20 November 2023
[GAL] Despois de ler Un lume azul recoñezo que coller de novo un libro de Pedro Feijóo impoñíame bastante respecto, porque o listón estaba moi alto. Pero á vez, como gozara tanto desa lectura, precisaba saber se o resto da obra deste autor tamén era do meu agrado.

En Os fillos do mar coñecemos a Simón, un arquitecto de Vigo ao que unha das familias máis acaudaladas da cidade lle fai un encargo, canto menos, curioso. Porén, pouco pode facer Simón, xa que ao pouco de comezar o seu traballo a señora que o contratou aparece morta en estrañas circunstancias. A partir de aquí adentrámonos nunha pescuda da verdade por parte de Simón e da familia de dita muller. Neste camiño atoparémonos con algunha lección sobre a batalla de Rande, ademais dalgunhas pinceladas sobre o naz*smo , a Guerra Civil e o narcotráf*co, e tocando a parte máis humana das protagonistas, evidenciando os seus sentimentos en todo momento pero sen caer na cursilería.

En parte misteriosa, en parte histórica, esta novela foi o broche final perfecto para o meu verán. Tardei unhas 60-70 páxinas en engancharme, pero pesar da súa extensión (pouco máis de 400 páxinas) as follas voan entre as mans unha vez comeza a acción, incluso nas partes máis densas nas que se narran feitos históricos. Os feitos están narrados con precisión pero sen ser abrumadores e a sucesión de acontecementos é bastante rápida, o que fai que non perdas o fío en ningún momento.

Xa sabedes que a novela negra é a miña debilidade, pero a verdade é que a novela histórica, aínda que nos últimos tempos a teño medio abandonada, é un xénero co que gozo moitísimo tamén. A mestura de ambas vertentes nesta novela pareceume un acerto absoluto.

Definitivamente continuarei afondando na obra deste autor, porque consegue que non me queira separar dos seus libros.

[CAS] Después de leer Un lume azul reconozco que coger de nuevo un libro de Pedro Feijóo me imponía bastante respeto, porque el listón estaba muy alto. Pero a la vez, como disfrutara tanto de esa lectura, necesitaba saber si el resto de la obra de este autor también era de mi agrado.

En Os fillos do mar conocemos a Simón, un arquitecto de Vigo al que una de las familias más acaudaladas de la ciudad le hace un encargo, cuanto menos, curioso. No obstante, poco puede hacer Simón, ya que al poco de comenzar su trabajo la señora que lo contrató aparece muerta en extrañas circunstancias. A partir de aquí nos adentramos en una búsqueda de la verdad por parte de Simón y de la familia de dicha mujer. En este camino nos encontraremos con alguna lección sobre la batalla de Rande, además de algunas pinceladas sobre el naz*smo , la Guerra Civil y el narcotráf*co, y tocando la parte más humana de las protagonistas, evidenciando sus sentimientos en todo momento pero sin caer en la cursilería.

En parte misteriosa, en parte histórica, esta novela fue el broche final perfecto para mi verano. Tardé unas 60-70 páginas en engancharme, pero
a pesar de su extensión (poco más de 400 páginas) las hojas vuelan entre las manos una vez comienza la acción, incluso en las partes más densas en las que se narran hechos históricos. Los hechos están narrados con precisión pero sin ser abrumadores y la sucesión de acontecimientos es bastante rápida, lo que hace que no pierdas el hilo en ningún momento.

Ya sabéis que la novela negra es mi debilidad, pero a verdade es que la novela histórica, aunque en los últimos tiempos la tengo medio abandonada, es un género con el que gozo muchísimo también. La mezcla de ambas vertientes en esta novela me pareció un acierto absoluto.

Definitivamente continuaré profundizando en la obra de este autor, porque consigue que no me quiera separar de sus libros.

Comentar  Me gusta         00



Comprar este libro en papel, epub, pdf en

Amazon ESAgapeaCasa del libro