Un elefante na sala de estar

Un aloumiño da persona que máis te quere do mundo non pode facer que a túa vida se encha de novo de esperanza. Un agarimo doce tampouco fai que te esquezas de que o significado da existencia non ten sentido.

Un elefante na sala de estar é un relato coral onde unha familia relata a pérdida por un suicidio. A partires de capítulos cortos e cheos de signos chegan ao lector para comunicarlles como se pode pasar o dó ao perder a unha persona que pensabas que ía seguir respirando ao teu carón.

Non é sinxelo entender porqué alguén decide irse, e máis se ten unha familia que o rodea ou unha vida que aparentemente está ben. Visto dende fóra todo parece máis bonito sempre. No libro atopamos un relato que che encolle o corazón e que fai imposible non poñerse na pel de cada un dos personaxes, a persona que xa non está é debuxada con faciliadade polas anéctodas que os que a rodearon teñen, iso fai que sexa máis real e tanxible o sentimento que os acompaña. Porque todos temos un algúen que xa non está, por unhas circunstancias ou outras.

Ler a Berta Dávila pra min sempre significa un exercicio de profundidade, de navegan en min mesma para saber o que esas páxinas poden denotar no meu interior. É unha autora que fai que te abras ao mundo que agochamos todos dentro.

Unha persona é o que representa, pero tamén todos esos recordos que teñen dela cando xa non está, polo tanto, sempre queda viva.

Un elenfante en la sala de estar es una historia narrada desde diferentes vivencias. Es así porque hablan varias personas protagonistas de diferente edad, género, etc pero las cuales comparten algo: un suceso traumático y como afrontarlo.
Dando clara importancia a la salud mental, bienestar emocional y acompañamiento al duelo ante un suceso que no te dejará indiferente. Además, temas transversales como los cuidados, la familia y la protección al menor harán que este libro sea un acierto para leer y recomendar.

Si trabajas de terapeuta, guía emocional, en sistema de menores o educativo es un buen libro para trabajar sus temáticas.

Esta é unha novela dirixida a un público xuvenil polo que o tema que aborda faino con moita delicadeza, pero que creo que é necesario para poder falalo cos rapaces porque está a orde do día e esta historia pode ser unha boa excusa para facerlo.
▪︎
Tamén denuncia os problemas da saúde mental e os prexuízos que ainda existen e cómo non lle da a importancia que merece a algo que calquera de nos podemos sufrir nalgún momento da vida.
▪︎
Todo comenza polo suicidio de Rosa, que vai cambiar e afectar a todos os que forman parte da vila dela.
▪︎
Cada capítulo ten a perspectiva de cada un das persoas que formaban parte de día a día de Rosa: o marido, os fillos, a nai, una amiga,... de xeito que vemos como se sinte cada un co seu falecemento, qué pensa sobre o que sucedeu ou que lle puido pasar para acabar así. E sobre todo, se estivo na súa man facer algo para evitalo.
▪︎
Para mín os testemuños máis duros son os dos fillos e o marido. Non só por cómo se senten dende a perda da súa nai senon porque tamén observan que a partir dese momento o trato hacia eles é diferente, a xente non sabe qué dicirlles e senten que están a falar as súas costas sobre todo por cómo morreu Rosa algo que a eles mesmos lles costa decir. Non poden evitar os sentimentos de pérda pero tamén os de culpa por non velo a tempo.
▪︎
Ademáis da narrativa e o estilo empregado pola autora destaco a descrición dos sentimentos e as emociónns das personaxes, es perfectamente capaz de poñerte na súa pel polo que é inevitable soltar algunha bágoa.
Enlace: https://www.instagram.com/p/..

Un elefante na sala de estar fala de suicidio, sí, iso nom é ningún segredo.
Dávila utiliza unha mirada poliédrica para falarnos de Rosa, profesora de instituto, quen decide rematar coa súa vida. 
O interesante é a construcción narrativa a conta da familia e amizades de Rosa, de aí que mencione esa lectura caleidoscópica. As distintas personaxes van conformando a historia de duelo, de como era Rosa antes do seu suicidio, da relación que tiñan con ela.
.
A historia de duelo é persoal e intransferible, a magnitude da dor varía, pero en todas atopamos un común denominador: sentimentos de culpa. Culpa porque consideran que podían ter feito algo por Rosa, porque non superon ver "indicios" de que algo estaba "tan mal" sucedendo dentro dela. Porqué? Silencios
Así descubre Alicia (filla da protagonista desta historia) a través da súa psicóloga que non existe un porqué, que hai moitos factores que inflúen e interactúan entre eles para que unha persoa decida poñer fin ao seu reloxo. 
Falo de Alicia porque para min é unha das persoaxes por excelencia. Unha rapaza de dezaseis anos cunhas reflexións e unha introspección moi sanadora. Agradecida.
.
Dávila non só pon sobre a mesa unha tematica tabú, tamén sube á palestra a depresión e a normalización de acudir a terapia.
Como non se menciona na sinopse, tampouco nas reseñas que falan desta obra, véxome na necesidade de facervos aviso de contido. Relátase un suceso de abuso s3xual a menores. O comento porque para min foi un choque cando cheguei  a esa parte, e creo necesario comentarvos co que vos ides atopar.
.
Segundo o INE, o suicidio é a principal causa de morte "externa",  en españa. En Europa é o principal problema de saúde pública. Pero, non estamos Obviando que se trata dunha problemática social? Non reduzcamos o suicidio a unha cuestión meramente individual, porque non o é. O suicidio é unha cuestión de estado e o estado é un lugar enfermo.
Falemos dese elefante na sala de estar. Ti tamén o ves, verdade?

Un libro imprescindible para os adolecestentes.

Trata o tema do suicidio dende un enfoque inovador: dende o punto de vista da xente que arrodea a persoa que falece. E non dende o punto de vista de como se sinte esa persoa antes de tomar esa decisión.

Paréceme moi necesario ese enfoque por que nos fala de dó, de tristura, de culpabilidade, e de todos esos pensamentos e situacións que poden acontecer cando un suceso deste tipo ocorre nas nosas vidas.

Un elefante na sala de estar de Berta Dàvila.
Primera lectura en galego y no tan mal.
Una novela sobre el suicidio y sobre el duelo de los que quedan.

"A pena no é algo que as cosas de fóra che provoquen a ti, é máis ben o contrario.A pena é a forma que tes ti de miralo todo, é a forma que ten o de dentro de cubrir todo o de fóra."

"É coma se as nais gardasen unha parte de nós e coma se quedar orfa fose unha amputación"

5&#xNaN

¿Qué podremos encontrar en este libro? Varios testimonios de un único suceso dramático, varias formas de continuar con la vida pero sobre todo varios dolores y varias memorias. Estas demuestran que no solo hay una única razón o un único detonante para algunas enfermedades. O sí. Porque todos somos diferentes, pero todos humanos, con nuestro pasado e nuestros problemas.

Esta novela xuvenil, deuxoume abraiada, lina deseguida.

Trata o suicidio de Rosa pero a través dos demais.

Familia e amigos van contando o que sinten a través das páxinas.

Fainos ver cómo ir ó psiquiatra non é nada malo, que o temos, que ver como outra enfermidade calquera cono ir a outra consulta calquera.

Deixa o corazón roto pois cando os fillos falan, sintes esa dor, e quiza a min persoalmente noteino moito mais pois perdin a miña nai de nena e podo compartir esos sentimentos.

Recomendoos ler ista novela e maravillosa como berta nos describe en cada páxina.

Empaticei moito con Alicia (ese tés que ser forte, oino moito) e sentime como alguns dos protagonistas da historia.

en redes soy
Instagram: lectoragallega
Facebook: lectoragallega Xan
goodreads: lectoragallega
tik tok lectoragallega