A ferida imaxinaria de Berta Dávila
Souben que nunca volvería a amar a Cleo, que nunca volvería a vela como a primeira vez, cando a sinalara co dedo na tenda de animais porque parecía apoucada e perfecta para min, pero mantiven a esperanza de que a súa voracidade fose suficiente para que ela engulise finalmente toda a miña pena.
|