O home que matou a Antía Morgade

Din que o tempo cicatriza todas as feridas, pero un non sabe canto tempo fai falla para segundo que feridas, sobre todo cando existe a conciencia de que hai algunhas que nunca curan, só se ocultan baixo a roupa para os que nos rodean non as descubran.

Porque do pasado vólvese, pero da morte non.

Supoño que todos nós gardamos só unha pequena parte do que fomos. Somos como as árbores e os nosos recordos son liñas concéntricas e indelebles: nunca desapareceran. Lembramos esquecer o pasado, e ese pasado, o que sucedeu, o que non debeu suceder, será o que nos empuerre a esa mesa, a esa cea.