O home que matou a Antía Morgade de Arantza Portabales
Supoño que todos nós gardamos só unha pequena parte do que fomos. Somos como as árbores e os nosos recordos son liñas concéntricas e indelebles: nunca desapareceran. Lembramos esquecer o pasado, e ese pasado, o que sucedeu, o que non debeu suceder, será o que nos empuerre a esa mesa, a esa cea.
|