Os seres queridos

Se tivese que dicir unha soa cousa sobre a xente que aparece nos meus libros, non escollería falar dos personaxes, senón das amigas que os sosteñen. As súas lecturas discretas, as súas marcas provisionais sobre os manuscritos, eran antes invisibles. Agora déxoas quedar, quero evidencialas, darlles o lugar que merecen, que é o dos condutos, o das caixas da instalación eléctrica, o da cartelaría eventual. Entran e saen do relato sen facer ruído, dentro del non representan case nada, coma os cables dun edificio no debuxo dun edificio. Pero os cables conducen a luz ata as casas e as amigas fan algo parecido dentro das novelas.

Unha nai recente é unha muller de loito por esoutra muller que deixa atrás. Ese loito nunca se acompaña, vístese de festa, enféitase con vestidos novos e roupa pequena ateigada de lazos de satén. Ningunha outra mudanza esixe tanto a cambio nin, sobre todo, tanto silencio"