InicioMis librosAñadir libros
Descubrir
LibrosAutoresLectoresCríticasCitasListasTest
Críticas sobre No, mamá, no (14)
Ordenar por :   Fecha   Los más apreciados  



Añadir crítica
Lorexerez
 15 July 2022
Jodie nos trae de primera mano su maternidad. No es ni mejor ni peor, es la suya y es como la vive.
Su vida está llena de fracasos, de sueños no cumplidos, de anhelos no logrados, de frustración.
La siento recomponiéndose y cogiendo fuerzas para romper con lo roto, para dar un giro a su vida, y conseguir superar sus frustraciones.
En esa lucha está sola, aunque vuelve a reencontrarse con Joy, su amiga de juventud, pero hay temas que no nos atrevemos ni hablarlos con amigas.
A las mujeres nos han querido calladas, y llenas de tabúes, porque si compartimos todo nos daríamos cuenta de cuánto sufrimiento compartimos, y de cuántas cosas vivimos que no son normales aunque sean comunes.
Es difícil hablar de este libro sin reventar la historia, pues son 120 páginas llenas de emociones.
Comentar  Me gusta         00
Monbuk
 04 February 2022
Cuando hablamos de dolor hablamos también de la importancia de saber nombrarlo, de la ayuda que supone sentir que el propio también es un pesar colectivo, compartido.

No, mamá, no aborda cuestiones que a día de hoy casi parecieran estar empezando a tratarse, y lo hace partiendo de la idea de recalcar lo necesario de los vínculos y de una sororidad que nos permita narrar nuestra intimidad. Narrar la violencia obstétrica, la depresión, la manipulación, la pérdida de identidad de una mujer que solo es percibida en tanto que madre o esposa. Narrar los problemas inherentes a la institución familiar, matrimonial, médica, siempre poniendo en segundo lugar las necesidades o sentimientos de una protagonista, Jodie, que se define a sí misma como una mujer anclada al pasado y sin presente.

Verity Bargate escribía en 1978 una primera novela con la que a dar espacio a la contradicción, a poder sentir de diferentes maneras tu sexualidad, identidad o maternidad; una primera novela que empezaría, precisamente, con una madre desconcertada por la falta total de sentimientos al coger a su bebé recién nacido.

Todo sería más sencillo si no fuera porque Jodie, y todas las mujeres que aparecen en este libro, se sienten forasteras en un mundo creado por y para el disfrute masculino, un mundo que solo les permite sentir culpa. Siempre teniendo que responder a un modelo de belleza, de madre, de esposa, siempre deshumánizandose en favor de una idealización que no contempla que sangremos, que la leche se salga de los pezones en el período de lactancia.

Con esta novela Bargate plantea preguntas que aún no tienen respuesta clara. Una de ellas es cómo se puede contar el dolor si las personas a las que debemos confiárselo son las mismas que lo están infringiendo.
+ Leer más
Comentar  Me gusta         00
Iriagi
 21 November 2021
AC: VdX, gaslighting, pensamento homicida.
.
Contenta de que "No, mamá, no" caira nas miñas mans casi que de maneira fortuita, e á súa vez forme parte das mellores lecturas deste ano.
Pero..como poder contarvos aspectos deste libro sin adentrarnos na súa intimidade?
Implícitamente trata temas suxeitos á opinión crítica, pero non podo... revelaríavos demasiadas cousas!
.
A novela foi publicada en 1978 e a pesar das décadas de progreso, os temas que se tocan todavía siguen vixentes, pero dos que se fala tímidamente.
Verity Bargate escribe un relato sobre a depresión postparto a través de Jodie, que da a luz ao seu segundo fillo.
En Jodie florecen sentimentos moi heavis como a infelicidade, ante a desilusión de non ter tido unha nena. Este pensamento repítese varias veces na lectura como fruto do desapego materno. Necesitaba ante todo poder dar a esa filla todo o amor maternal do que ela carecía.
Alén diso, as esixencias psicofísicas de ter un bebé, a precariedade- dependencia económica,  o maltrato psicolóxico ao que está sometida, tamén son consecuencia do seu estado emocional, así se vai autodescubrindo ao longo da narración.
.
A protagonista transita por todo isto acompañándose das súas lecturas favoritas, a crianza, e a aparición de persoaxes coma Joy; unha amiga da adolescencia e Jack; un home ao que aínda non coñecéndoa de nada a abrazou moi forte.
.
Bargate adéntranos neste abismo da maternidade cunha narrativa abrupta e sen filtros, coas súas sombras. A maneira de relatar tívome en vilo dende o primeiro parágrafo, pois sabía que algo ía suceder pero descoñecía o cando e o como, e aínda que o intuía, ao final nada do que pensei se asemellaba, porque foi moito peor. 
Encantaríame que animadas despois desta reseña leeades a Verity e a comentemos, en espazos seguros, porque a pesar das súas 176 páxinas, Bargate condensa temas relevantes como a correspondabilidade afectiva, as expectativas da maternidade, a violencia de xénero nas súas múltiples formas, o descoñecemento da depresión postparto dende a area sanitaria, roles de xénero, a amizade e a unión dos homes contra as mulleres
+ Leer más
Comentar  Me gusta         00
Sarita
 12 November 2019
Una historia dura y relatada de manera sublime. La realidad de la psicopatologia posparto.
Comentar  Me gusta         00


Comprar este libro en papel, epub, pdf en

Amazon ESAgapeaCasa del libro

Otros libros de Verity Bargate (1)Ver más




Test Ver más

Descubre la magia: test de la saga Harry Potter, de J.K.Rowling

¿Qué medida tomó el profesor Snape para proteger la Piedra Filosofal?

Ganar una partida de ajedrez mágico
Recitar los ingredientes del Felix Felicis
Descifrar un enigma
Elaborar una poción multijugos

7 preguntas
136 lectores participarón
Thème : J.K. RowlingCrear un test sobre este libro