 |
"O porco de pé" de Vicente Risco é unha novela que destaca pola súa sátira mordaz da sociedade galega e española de principios do século XX. A historia céntrase en don Celidonio, un comerciante ambicioso e materialista que ascende na escala social ata converterse en alcalde do seu pobo. Risco contrapón este personaxe co doutor Alveiros, un home culto e espiritual, para resaltar a ignorancia e avaricia da clase política e burguesa da época. A novela está chea de humor e ironía, con constantes referencias eruditas e enumeracións que enriquecen a narrativa. Con todo, este estilo denso e detallado pode resultar complicado e ás veces confuso, o que dificulta a súa lectura. A pesar disto, Risco logra pintar un retrato vívido e crítico do seu tempo, mostrando como o materialismo e a aparencia prevalecen sobre a razón e a intelixencia. Un dos puntos máis destacados é a crítica á sociedade capitalista e á corrupción política, personificada en don Celidonio, quen cambia de ideoloxía segundo a súa conveniencia. Este personaxe preséntase como un home vulgar e egoísta, o oposto ao idealista e recto Alveiros. A obra tamén se caracteriza polo seu ton pesimista, criticando non só á clase política e burguesa, senón tamén ao obreiro e ás ideoloxías socialistas e comunistas. Risco utiliza esaxeracións groseiras para subliñar os seus puntos, o que reforza a sátira pero tamén pode alienar a algúns lectores. Se ben é certo que a súa complexidade e estilo poden resultar desafiantes, para aqueles que perseveran atoparán unha crítica profunda e entretida da sociedade da época. É por iso que lle outorgo tres estrelas polo seu valor literario e satírico, aínda que a súa dificultade e o exceso de descricións poden dificultar a experiencia de lectura para algúns. + Leer más |
A finais de 1926, a alemá Margot Sponer chega a Galiza e percorre a cabalo as vilas e aldeas do país para completar as súas investigacións sobre a lingua galega. O paso da lingüista polo noso país deixa multitudes de anécdotas e de relacións afectivas que continuarán ao longo do tempo. O mesmo Vicente Risco volverá ver a Sponer na súa viaxe a Berlín en 1930 e alí poderá ver en primeira persoa como Margot prepara a súa tese sobre o galego antigo.
A intrépida vida da alemá completa este capítulo de Nosoutras. Margot Sponer falecerá ao pouco do remate da II Guerra Mundial no que, todo apunto, foi un asasinato cometido polas SS.
Margot Sponer na revista Nós
No número do 15 de xaneiro de 1927, Margot Sponer publica alentada por Vicente Risco o texto 'Algunhas notas dos meus estudos sobre filoloxía galega'. Aínda que ela traballa con documentos medievais, no texto céntrase na situación do galego do momento e do que ela, na súa viaxe, investigara. Os seus apuntamentos céntranse no que considera unha contaminación do castelán sobre o galego ao tempo que razona este acontecemento.
O 20 de xuño de 1930, Sponer presenta a súa tese de doutoramento titulada 'Altgalizische Urkunden' (Documentos antigos de Galicia), dirixida polo profesor Ernst Gamillscheg. Nela transcribe e anota unha cantidade importante de documentos medievais datados entre os anos 938 e 1494.
A vida non foi amable coa filóloga alemá que, tras o ascenso do nazismo, é expulsada da universidade en 1942 e detida en febreiro de 1945, pola súa cooperación coa resistencia clandestina antinazi. Detéñena na súa casa o 27 de abril de 1945 por uns uniformados da SS e, pola información que se manexa, é asasinada ese mesmo día.
#Nosoutras
#revistaNós
#MargotSponer
#Filoloxía
#Galego
#séculoXX
