O ceo das reixas

E o tempo no cárcere non é un tema menor. Non o tempo de chover, facer sol ou vento. Non. No . O outro. O que dura unha eternidade cando cae o sol e se apagan as luces. Ese que chama pola desesperación nos momentos de descanso. O que berra nas tardes de verán por unha miga de salitre no aire. Aquel que bate no ceo das reixas ás mañás de treboada. O tempo que nace dunha ducha e un café para non ir a ningures. Estacionado entre os muros de formigón. Pairando o osíxeno coma veleno".