[GAL] Adiós María preséntase como a historia da filla dun traballador que se ve obrigado a emigrar. Nela seguimos os pasos da familia de Maxa (María) unha vez o seu pai e a súa nai toman a decisión de emigrar para intentar sacar adiante á súa familia. Coñecemos de primeira man a visión da emigración dende o punto de vista de quen queda na terra, agardando a volta daquelas que parten en busca dun porvir para a súa familia. Podemos ver tamén o que supón para Maxa medrar na súa adolescencia sen os seus proxenitores, posto que queda ao cargo do seu avó e a súa avoa quen, se ben se fan cargo dos seus netos con toda a boa intención do mundo, quizais se ven un pouco sobrepasados polas circunstancias e as responsabilidades. Pareceume un libro moi interesante precisamente por ese enfoque da emigración dende o punto de vista "das outras partes", as que non marchan. Ademais, Xohana Torres fai un uso da lingua que se afasta en moitos casos da normatividade, incluíndo diálogos no medio do parágrafo ou saltándose as normas de puntuación para darlle ritmo ao que está narrando e a min persoalmente gústame moito cando unha persoa se atreve cun estilo tan diferente, porque penso que non é sinxelo facelo ben. [CAS] [GAL] Adiós María se presenta como la historia de la hija de un trabajador que se ve obligado a emigrar. En ella seguimos los pasos de la familia de Maxa (María) una vez su padre y su madre toman la decisión de emigrar para intentar sacar adelante a sufamilia. Conocemos de primera mano la visión de la emigración desde el punto de vista de quién queda en la tierra, esperando la vuelta de aquellas que parten en busca de un porvenir para su familia. Podemos ver también lo que suponn para Maxa crecer en su adolescencia sin sus progenitores, puesto que queda a cargo de su abuelo y su abuena quienes, si bien se hacen cargo de sus nietos con toda la buena intención del mundo, quizás se ven un poco sobrepasados por las circunstancias y las responsabilidades. Me pareció un libro muy interesante precisamente por ese enfoque de la emigración desde el punto de vista "de las otras partes", las que no marchan. Además, Xohana Torres hace un uso de la lengua que se aleja en muchos casos de la normatividad, incluyendo diálogos en lo medio del párrafo o saltándose las normas de puntuación para darle ritmo a lo que está narrando y a mí persoalmente me gusta mucho cuando una persona se atreve con un estilo tan diferente, porque pienso que no es fácil hacerlo ben. + Leer más |
Charo Lopes nace en Boiro en 1988. Licénciase en Xornalismo pola Universidade de Santiago de Compostela e cursa os estudos de fotografía na Escola de Artes Antonio Failde. Charo Lopes comunica tanto a través da imaxe como das palabras.
Ten publicados dous libros de poesía. 'De como acontece a fin do mundo' co que obtivo o Premio Fiz Vergara Vilariño. E 'Álbum', Premio de poesía Cidade de Ourense.
Entramos na Casa Xohana Torres de Compostela para falar con Charo Lopes de fotografía, feminismo, poesía, xornalismo... ademais do seu traballo na editora Através e no Portal Galego da Língua.
#CharoLopes #Gheada #Seseo #Português #Galego #Fotografia #Xornalismo #Reintegracionismo #Cultura #Lingua