Sin respuestas, solo hay un agujero, un agujero donde debería haber una historia, que cobra la forma de un anhelo infinito. Somos cavidades.
|
Sin respuestas, solo hay un agujero, un agujero donde debería haber una historia, que cobra la forma de un anhelo infinito. Somos cavidades.
|
A protagonista desta historia garda no seu interior a dor do seu pobo. Uns seres que viven nas profundidades do océano, descendentes de mulleres xestantes ás que tiraron pola borda mentres cruzaban o océano en embarcacións esclavistas. . Yetu carga con esta historia mentres que a súa comunidade vive allea ao seu traumático orixe, xa que non teñen memoria a longo prazo. Carecen pois de identidade e de historia colectiva. E ainda que esta ignorancia pode ser un alivio para a mente, non saber de donde se procede creo que fai de ti un ser incompleto. Para sufragar isto, unha vez ao ano realizan a Remembranza, unha ceremonia para lembrar: " Descendemos de esta gente, no de quienes están en la parte de arriba, sino en la parte de abajo, a quienes tiraron por la borda por considerar que consumían demasiados recursos en el trayecto hacia su destino". Rivers Solomon, a autora desta obra de ficción basada en feitos reais, toma como referencia a canción "The deep" do grupo Clipping, cuxo pretexto foi tomar a historia da escravitude trasatlántica e reformulala. Desta maneira, Solomon consigue resituar a dor física e emocional á hora de transmitir un trauma que aínda pertencendo ao pasado, é unha ferida aberta e sangrante para as comunidades implicadas. . A columna vertebral deste relato colectivo é increiblemente visceral; tomar como parte a historia dos efectos da colonización e os horrores acometidos, a través de seres fantásticos que viven nas profundidades, logra convírtese nunha viaxe onírica e harmoniosa. . Destacar o tratamento do xénero, pois tamén cobra relevancia a través da libre elección das persoaxes, e do emprego dunha linguaxe neutra na súa escrita. Aspecto moi diferenciador na narrativa da autora. . Son honesta, deille moitas voltas despois de rematar este libro. A primeira impresión foi disonante á que ahora teño (despois de reflexionar sobre él), pois fíxoseme pesado avanzar nalgúns puntos, a forma de narrar da autora é pausada rondando nunha mesma idea de continuo. Percibía unha trama estancada, anclada quizais nese pasado traumático. + Leer más |
One can only go for so long without asking who I am? Where do I come from? What does all this mean? What is being? What came before me, and what might come after? Withoput answers, there is only a hole, a hole where a history should be that takes the shape of and endless longing. We are cavities.
|
La supervivencia de su pueblo dependía del sufrimiento de Yetu. No era su intención. Nadie lo deseaba. Pero ese era su destino.
|
Olvidar no es lo mismo que curar.
|
No podemos pensar en sus orígenes. No podemos pensar en qué clase de enfermedad azota la superficie para que tiren criaturas vivas al mar para que mueran solas.
|
¿Qué criaturas mágicas podemos encontrar en Gringotts, el banco de magos?