Azúcar quemado

Ler a Avni Doshi resulta por momentos incómodo, frustrante, agobiante... Porque as relacións intrafamiliares non sempre son idílicas, como nos amosa habitualmente a ficción. E inmiscuirse nunha relación nai-filla tan tóxica como a de Tara e Antara non é precisamente agradable.

En “Azúcar quemado”, editado por @temasdehoy, achegámonos a historia de Antara, que debe facerse cargo da súa nai cando esta comeza a mostrar signos de demencia. Unha nai neglixente en moitos momentos da súa vida, ausente noutros; coa que nunca tivo unha relación de afecto e coidado ao uso, en resumo. E podemos ver como esta relación materno-filial inflúe nos outros aspectos da vida de Antara: no seu matrimonio, no embarazo e maternidade e na súa forma de relacionarse con outras persoas en xeral.

Para comprender a relación destas dúas mulleres, a narración vai indo do presente ao pasado constantemente. Non obstante resulta ben sinxelo seguir estes cambios debido a que se van marcando no propio texto.

A novela está ambientada na India e ao longo da mesma a autora vai introducindo elementos culturais propios dese entorno, o cal, na miña opinión, enriquece a lectura xa que che axuda a traslatarde a Pune, lugar onde se desenvolven maioritariamente os acontecementos.

É unha lectura totalmente recomendable, pero é desas que remove por dentro, polo que diría que quizais haxa que buscar o momento oportuno para lela. Creo que a pesar de que non escollín exactamente o momento (é un exemplar da biblioteca e tiven que agardar a que quedase libre), foi o libro idóneo para poñerlle fin a un verán no que, se ben non lin tanto coma outros anos, escollín unhas lecturas de 10.