A autora invítanos a coñecer a Michka, unha muller xudía quen de nena foi acollida por unha familia mentres a súa escapaba do réxime nazi. De vella, Michele ten unha alteración neurolóxica, chamada afasia. A perda e dificultade de comunicarse coas palabras. O devir e a soidade lévana a tomar a decisión de ingresar nunha residencia. Coa axuda de Marie e Jêrome a persoa que a coidou ate o momento e o seu logopeda do centro, comezará a búsqueda desa familia que axudou a Michk nesa etapa tan complexa da súa infancia. Necesita darlle as gracias por todo o que fixeron por ela, antes de que o seu tempo remate. Sen dúbida a autora ponnos un tema complexo sobre a mesa. A invisibilización das persoas maiores, a infantilización, a capacitación, incluso o edadismo que proxectamos sobre elas como sociedade (occidental). Invítanos a reflexionar, a facer introspección, a amosarnos vulnerables no camiño para a paz con unha mesma. A agradeceR |