As malas mulleres

As palabras dunha muller valen pouco, as dunha presa nada.

O único eterno é a chegada da morte (...). Por que teimamos na esperanza de que a morte non se achegará a quen amamos?

E despois que? Arfando na cama ás noites, quedar preñada, parir e malparir. Era sempre así? Non hai outro camiño para unha rapaza?

-Elas á Galera, contaxiadas de doenzas venéreas, mentres os homes que as compran, -prosegue Juana María-, moitos deles da boa sociedade coruñesa, dormen tranquilos nos seus leitos. Pois se o comercio carnal é un pecado contra Deus e un delito nas leis, por que só unha parte del é castigada?

Porén, cómpre desconfiar dos sentimentos populares, sobre todo cando se dirixen contra as mulleres; as máis das veces, non responden á sabedoría, senón a prexuízos difíciles de derraigar.

As espiñas é mellor tiralas antes de que viaxen máis fondo e produzan infeccións, furúnculos cheos de brume.