1[14]1

“O exilio como segredo normalizado e normativizado.

Desaprender é, tamén, loitar contra o silencio”.

“Recoñezo os rostros daqueles que desconfiaran de nós

por non asumirmos as súas mesmas ambicións. Eles son

os outros. Unha referencia vaga, ambigua, unha forma

de describir esoutras fronteiras que nos posicionan. Xa

non lembro quen designara primeiro a nosa situación.

non recordo quen puxera nome á exclusión e con que

propósito”.