LETRAS RARAS EDICIONES (LES EDITORIAL)

Trinidad ten 21 anos. É mamá de Mateo e a súa parella non so a engana, ademais de todo iso faille luz de gas. Unha forma  de abuso psicolóxico sutil e sibilina.





"Ese día entendí que las heridas ya no se cerrarían más, que ya solo podía colocar apósitos sobre ellas y esperar a que no dolieran. ¿Pero cuántos apósitos podía colocar sobre mi cuerpo tremendamente finito?"





Da súa familia recibe pouco apoio (nun principio), e ten unha nai que a invalida constantemente.



De pronto, no meollo dunha noite de axitación e celos mal xestionados atópase con Azul;  antiga amizade coa que perdera a relación, mais coa que comeza unha convivencia, un proceso de sanación e crecemento persoal.    





As flores, facendo honra ao título, están presentes en toda a obra, pois dan nome a cada un dos capítulos, coas súas cores e cheiros tan característicos. Un lugar de luces e sombras.



O que narra Luz non é nada extraordinario, pero a historia atrapa coas súas complexidades e persoaxes, cunha prosa fresca, nada difícil de ler. O uso da oralidade arxentina dalle un toque especial e diferente. 





Nuestras flores é un libro sáfico (aquí pista), de carácter intimista, ambientada na Buenos Aires actual.



Trata temas importantes como as relacións familiares, de parella, amizades, a maternidade durante a adolescencia e a saúde mental.





Ultimamente estoume fascinando por aquelas persoaxes (feminizadas) que evolucionan dentro dunha historia. Nesta novela Trinidad é unha delas. Equivócase mil e unha veces, o xestiona realmente mal. 



Serás complice de como o fai posible, para ser a súa mellor versión.



 Logrei empatizar tanto con ela e a situación...  Hai reflexións moi chulas, onde Saltalamacchia a través da protagonista faise eco en letra cursiva.



A pesar de haber momentos nos que notaba que a historia perdía esa intensidade, a autora o fixo posible con xiros inesperados. 





Dádelle unha oportunidade a Stalamacchia, prometo que despois disto todo arrecenderá a flores.

Jo es que cada parte me gusta más que la anterior, y poder ver como avanzan Dani y Robin al ser cada vez más adultas es super bonito.

Contamos con partes duras, como la vida real, pero también nos muestran como hacer frente a estas situaciones con diálogo y respeto.

Deseando leerme el cuarto y último libro de estas chicas.