Remexido de patacas

Son escasas noventa páxinas nas que Remexido de patacas ten como telón de fondo a violencia de xénero. Eli ríos válese de recursos como a retranca e o realismo máxico que fan desta lectura unha viaxe, e atreveríame a decilo, a un estilo casi que Almodovaresco. Mais o que aquí sucede é todo real. Incluída a sombra dun gato ao que se nomea como Azrael, observando impasible, en silencio e sin xuízos o que acontece.

 Ana, a protagonista deste libro está casada cun Moncho, un maltratador  de manual do que ela non lembra en que momento se "converteu" en tal. Querría que todo fose como ao principio: atento, hasta cariñoso. A esperanza do cambio que nunca vai chegar.

Alén da xustiza, Ana emprende un acto conxunto coa súa amiga Pili, quen soña con deixalo todo e irse á aldea de Grobas despois de que Ana lle emprestase algo de moito valor. 

Empatía, sororidade, equidade e disidencia son os ingredientes principais deste remexido, así nolo conta Eli Ríos. Sororidade, afouteza e autodefensa; entre amigas, coa veciña María e coa do oitavo piso, incluso con todas nós. 

Paréceme unha xenialidade como Ríos emprega a palabra escrita. Como un asubío no vento sen que nos decatemos do que estamos lendo, a autora sitúa todas as aristas que rodean esta problemática social, como digo empregando o humor tal e como o entendemos no noso país. Dotando de cualidades empoderadoras ás protagonistas deste remexido.