Tantos años de silencio de Francisco Castro Veloso
Dicia esas cousas. Dicíaas e o pazo estaba sempre aberto, e viñan alí comer ducias de mortos de fame rebandas de marmeladas de froitos doces, e libros, o doutor obrigábaos a marchar cun libro nas mans se querian comer, tornamos fame por letras, a incultura por boas historias; leva un libro e non esquezas lelo e vir por máis. Eles tamén son alimento".
|